Goudooghooibeestje | Coenonympha oedippus in Lichtenstein

Posted 23/6/2014

Lichtenstein / Oostenrijk - Eigenlijk was het te gek voor woorden maar afgelopen woensdag ben ik om 17.00 uur, samen met Johannes van Donge, naar Lichtenstein gereden. We hadden een paar soorten die we graag wilde fotograferen. Zoals het Goudooghooibeestje, de dwergjuffer en de Siberische waterjuffer.

Het zou een hele uitdaging worden want we hadden maar 1 dag de tijd. Donderdagochtend om 2.00 uur kwamen we in Lichtenstein aan. Even een drankje gedaan op de goeie reis en toen maar gaan slapen in de auto. Om 4.30 uur stond de wekker want we wilde het Goudooghooibeestje | Coenonympha oedippus slapend, en hopelijk onder de dauw, vinden. Het was een schitterende ochtend, maar helaas konden we niks vinden. Behoorlijk balen! Toen maar besloten om door te gaan naar Oostenrijk om op zoek te gaan naar de kleinste waterjuffer van Europa, de Dwergjuffer. Het gebied was echt perfect voor dit schitterende beestje en alles was nog mooi bedauwd. Ook hier hadden we geen succes.

Het zag ernaar uit dat ik helemaal geen foto's ging maken vandaag, totdat ik deze Woudparelmoervlinder | Melitaea diamina zag zitten. De achtergrond werd mooi verlicht door de zon waardoor er een mooie gele gloed ontstond. Toch maar even een foto gemaakt. Omdat we verder niks konden vinden zijn we door gereden naar de Siberische waterjuffer, een uiterst zeldzame waterjuffer die nog maar op een paar plekjes in Oostenrijk voorkomt. Het is ook een erg lastige soort om te vinden. Alleen bij warm weer, en rond het middaguur komt deze tevoorschijn. De korte nacht begon wel een beetje op te spelen en de moed begon aardig in de schoenen te zakken. Tussen de wolken door scheen de zon behoorlijk, maar blijkbaar niet lang genoeg. En toen er ook nog een regenbui over kwam besloten we maar weg te gaan.

Omdat het nog redelijk vroeg in de middag was besloten we toch nog maar een poging te wagen om in Lichtenstein het Goudooghooibeestje te zoeken. Na een schitterende tocht van zo'n twee uur kwamen we weer op dezelfde plek aan waar we 's ochtends zonder resultaat waren vertrokken.

Doordat hier de zon volop scheen, vloog er genoeg rond. En tot onze grote verbazing zagen we ook enkele Goudooghooibeestjes vliegen. Maar wat zijn dit lastige vlinders om te fotograferen, veel vliegen en weinig stil zitten. Uiteindelijk heb ik deze foto kunnen maken, dus voldaan konden we weer naar huis.

Na een lange en zware tocht waren we vrijdagochtend om 1.30 uur weer thuis. Ook al heb ik maar twee geslaagde foto's eraan overgehouden, het was de reis van zo'n 1900km meer dan waard!!