Vlinders fotograferen
in Zwitserland, Italië en Frankrijk.

Posted 25/7/2018

Zwitserland - Eigenlijk probeer ik elk jaar wel eens een foto trip naar het buitenland te doen om vlinders of libellen te fotograferen. Verleden jaar lukte dat niet, i.v.m. de geboorte van mijn zoon, maar dit jaar moest het er maar weer eens van komen.

Samen met Johannes, en zijn schoonvader, zijn we op woensdagmiddag in de auto gestapt om naar Zwitserland te gaan. Hier gingen we op zoek naar de, wie kent hem niet, Geelbanderebia| Erebia Flavofasciata. Voor mij was het een onbekende soort, maar Johannes wilde deze vlinder al een aantal jaren op de foto hebben.

Na een lange rit, van zo'n 12 uur, kwamen we om 2.30 uur aan. Op zo'n 2300 meter hoogte hield de weg op en het enige wat we nog zagen was een schitterende sterrenhemel. Na even een drankje te hebben gedaan maakten we ons op voor de nacht. Een hele korte nacht, in de auto wel te verstaan, want om 5.00 uur ging de wekker.

12-07-2018 | Donderdag - Rond 5.00 uur werd het al licht en nu konden we ook pas zien waar we waren beland. Wat een schitterende plek zeg! Even snel een broodje gegeten en wat water gedronken en toen opzoek naar de vlinders. Na een korte steile klim kwamen we op de plek waar ze zouden moeten zitten. Al snel vonden we de eerste vlinders, o.a. het Dwergblauwtje | Cupido minimus, het Bergresedawitje | Pontia callidice en de Moerasparelmoervlinder | Euphydryas aurinia maar helaas nog geen Erebia waarvoor we waren gekomen. Uiteindelijk vond Johannes de eerste, en kort daarna vonden we er nog een paar. Gelukkig lieten ze zich redelijk makkelijk fotograferen, dus deze missie was al geslaagd!

Terug bij de auto besloten we dat we hier niet nog een dag hoefden te blijven dus kozen we ervoor om door te rijden naar het Aosta-dal, in Italië. In de loop van de middag kwamen we hier aan en gingen meteen even kijken of we het Aosta esparcetteblauwtje | Polyommatus humedasae konden vinden. Het duurde even, maar Johannes zag er twee vliegen. Omdat het veel te warm was om achter de vlinders aan te rennen lieten we deze voor wat het was en gingen we snel opzoek naar wat verkoeling op een terrasje. In de loop van de avond parkeerde we de auto op een pleintje in een klein dorpje en maakten we ons op voor weer een nacht in de auto.

13-07-2018 | Vrijdag - Na een relatief kort nachtje in de auto liepen we rond 5.15 uur richting het gebied waar de vlinders zaten. Het barstte van de, verse, parelmoervlinders en de Dambordjes. Je zou er bijna keuze stress van krijgen. Johannes had zijn zinnen gezet op het Aosta blauwtje en slaagde er dan ook in om er verschillende slapend te vinden. De Parelmoervlinders, waaronder de Knoopkruidparelmoervlinder | Melitaea phoebe, en de Tweekleurige parelmoervlinder | Melitaea didyma waren zo mooi vers, dat ik ook deze niet voorbij kon laten gaan zonder er wat foto's van te maken.

Na wat uurtjes te hebben gefotografeerd, en het uiteindelijk veel te warm werd, zijn we weer naar de auto gegaan. Even plan de campagne. Bij Susa zou ook een apart Esparcetteblauwtje moeten zitten, oftewel het Susa esparcetteblauwtje... klinkt ook logisch nietwaar?! Deze plek lag ook redelijk op de route naar onze "eindbestemming" dus het was een kleine moeite om daar even te stoppen en te kijken of we wat zouden vinden.

Het was een schitterend plekje, bij een waterval, met talloze vlinders. Helaas konden we niks vinden wat op het Susa blauwtje leek. Wel zagen een Bronlibel continu langs het pad vliegen heen en weer vliegen. Omdat ik zo niet kon zeggen om welke Bronlibel het zou gaan ben ik toch maar even mijn camera gaan pakken om te kijken of ik hem op de foto kon krijgen. Het voordeel van de Bronlibel is is dat ze regelmatig naar dezelfde plek teruggaan om daar even stil te zitten/ hangen.

Na een tijdje werd mijn geduld beloond en kon ik, wat later bleek, de Zuidelijke bronlibel | Cordulegaster bidentata redelijk goed op de foto krijgen. Een leuke soort, waar ik al een aantal jaren tevergeefs naar opzoek ben geweest. Na deze korte tussenstop reden we verder in de richting van de Frans Italiaanse grens.

De route naar onze "eindbestemming", waar we in de loop van de middag aankwamen, was echt schitterend! Snel even gekeken of we wat zagen vliegen, maar dat was niet zo heel moeilijk, er vloog echt van alles. Omdat het veel te warm was om achter de vlinders aan te rennen besloten we eerst maar is even een drankje te doen en wat te relaxen langs de kant van de rivier. Aan het begin van de avond toch nog een poging gewaagd om een vlinder op de foto te zetten. Het lukte toch nog aardig om een Knoopkruidparelmoervlinder | Melitaea phoebe op de foto te krijgen. Omdat er niks geen hotel of pension in de buurt was besloten we ook nu weer om de nacht door te brengen in de auto.....

14-07-2018 | Zaterdag - Zoals de hele reis al ging de wekker om 5.00 uur af. Johannes wilde kijken of hij een Witbonteparelmoervlinder slapend kon vinden. Deze hadden we zien vliegen op een andere plek, dus hij ging daarnaar opzoek. Ik besloot om hier te blijven want er zat hier genoeg.... dacht ik... Het is mij niet geheel duidelijk waar alle vlinders waren gebleven, maar met de groots mogelijke moeite vond ik er maar een paar. Terwijl ik de dag ervoor nog over alle vlinders struikelde. Na een klein uur kwam Johannes terug, want ook hij had geen geluk met zijn Parelmoervlinder.

Uiteindelijk lukte het me nog wel om wat mooie foto's van de Kleine parelmoervlinder | Issoria lathonia en de Alpenparelmoervlinder | Melitaea varia te maken. Omdat we op zo'n 1250 km van huis zaten besloten we om na een bakje koffie alvast richting Nederland te gaan rijden. Zodat we zondag weer een beetje op normale tijd thuis zouden zijn.

Onderweg besloten we om te overnachten bij Blankenheim zodat we daar de volgende ochtend nog konden fotograferen. Om 22.30 uur kwamen we redelijk gaar aan bij "ons vlinderveldje". Wat we zo snel konden zien, zaten er genoeg Bleek blauwtjes dus dat moest wel goed komen. Daarna doorgereden naar onze "slaapplaats". Een afgelegen parkeerplaats waar we de auto konden parkeren voor de nacht.

15-07-2018 | Zondag - Dit was gelukkig de laatste nacht in de auto en de laatste keer dat de wekker om 5.00 uur ging. Snel reden we naar het "vlinderveld" en inderdaad, het hele veld zat vol met Bleek blauwtjes en Dambordjes. Na veel pijn en moeite lukte me het toch nog om een leuke foto van een Dambordje | Melanargia galathea te maken. Rond 9.00 uur stapten we in de auto en kwamen we, na zo'n 3000 km, aan het begin van de middag weer veilig thuis.

Wat was dit een schitterende trip zeg! We hebben ontzetten geluk gehad met het weer, en de aantallen vlinders die we konden vinden. Ook al waren de nachten niet echt comfortabel, dat heeft de pret absoluut niet gedrukt. We hebben ontzettend veel gelachen en heel veel mooie dingen gezien.

Mannen, bedankt voor de gezellige tijd die ik heb gehad!